Cerpen Nahwani: Talunjuk Sakti

19.53 Zian 0 Comments

Teng... teng... teng... babunyi luncing sakulahan nang tandanya sudah masukan, Sudah jadi kabiasaan pabila babunyi luncing nintu babaris di muka kalas masing-masing, tapi naran tabiat kakanakan SD biar bunyi nang nyaring mun kada salang dibarak mana mandangari, tatap gawi pun inya jua ai kucang kirap, ada nang baulanja manungkar pintul sambil manyuap, titik tomatnya ka baju, ada nang habut mamasukakan baju kasalawar, nintu tabaik, ninih ada nang bukah baju kada bakancing, saleteng salawar tabuka, manyapui ha ingus mulai siku ka tangan, bagaris ha putih di pipi pina kacelangan kaya intan tahambur bacampur kaca.

Pas hari nintu hari sanayan, nang biasa upacara, napa da lagi habut buhan wali kalas manyiapakan kakanakan masing-masing, lawan manyiapakan babuhan patugas upacara,
Ibu kalas 1: “kasi nak, kasi pintar basusun lah, nang halus di muka, nang tinggi di balakang”,
Ibu kalas 2: “ kasi tung babaris jadi nyaman kada tapi lawas kita badiri”
Ibu kalas 3-4: kakurang labih sama haja
Ibu kalas 5: “ingatakan lah napa nang ibu lajari samalam”, (mamadahi buhan patugas upacara).
Bapa kalas 6: “jangan salang disuruh, kalu ku jamuri”. ( inya dasarnya naran kakanakan tuha nih kisah paiya nya)
Baisukan tu upacara bajalan kaya rajin jua, lancar, nang di bahas pasti masalah karapian, kabarsihan, lawan napa-napa kah jua. Tuntung upacara kakanakan disuruh sabalum masuk kalas mamutiki sampah nang bahamburan di halaman, napang halaman bakas dipakai sagan lomba Agustusan lalu ae nangkaya TPA, situ kamari palastek bakas makanan,
Talihat mulai pinggir kartak, bajalan pina lambat, susu pina mahintalu dadar, kakamban pina kada rata handak kaya urang wahini tapi kada bisa, kima baju handak tapacul kaganalan parut, gincu mahabang kaya balangkasua. Sidin nih banaran Ibu Halimah, mangajar jadi guru bilang liwar lawasnya sudah di sakulahan SDN SUNGAI RANGA ULU nih kakurang labih 40 tahun, jadi nang dilajari sidin tu hitungan cucu sidin sudah, napang kuitan kakanakan tuh iya sidin jua magajar, ada nang buyut sako sudah. Inya sakulahan di kampung nih pasti pinggir kartak, jarang tatamu nang kaya di kota nang pina bakadalam, pina bengkeng, sakulahan di kampungnih, papannya mun tabarusuk mau tatingggal sapatu kada kawa mancabut, palapon pina barumbay kaya salawar lepes nang malap kalantai, hatap mun hujan kaya baday garabakan sengnya di tiup angin, meja hibak coretan nang batulis, mina love jenal, dikurungi pakai hati, ham kakanakan wahini kesah mangarti banar mun masalah cinta, umur nang masih bakamih kada babasuh haja to, kurinah pina puga meja, habang tanagn baju tagisang. Lawan mun sakulahan dikampungnih, mun di balakangnya tuh mun kada pahumaan pasti ha karukan.
Sampai jalan ujung kalas 6 nang paujungan, kakanakan nang di situ sintup, langsung gagah sing baraup mamutiki sampah kada tahu nang nang di kacak tahi kucing, ada nang bakamih di tihang sakulahan, hancap ampih kada tahu kamih kada tiis, takana salawar, saleteng bahancap pas kapuhuhan tagapit palir.
Ibu Halimah: “ wooyy..!! pintarnya nyawa bakamih di situ, kadada WC kah, ninih mau neh”
Kakanakan: “ inggih bu” (Sintup kaya undang kana putas pas katahuan).
Ibu Halimah: “ Ambil banyu, barasihi, bila katahuan ku kada barasih, awas  aja”, (mata mancelang, muntung pina tanaik manyruh).
Bajalan pulang sidin manuju sakulahan, pas di titian sakulahan malihat kakanakan nang baulanja di warung sakulahan, mun bahasa kotanya tu kantin, tapi kantin di kampung nih, napa nang di jual, intalu puyuh basanga, mie habang, es nang 500san nang babungkus palastek bakunyutan, sambil bajalan, karopok puji, cup-cup, balado, makruni, nang kakaitu pang. Warungnya gen papan tiga gabar, batihang galam, bangkunya, meja-meja sakulahan nang rusak, diulah bapanjang. Pas ibu Halimah malihat, basatop sidin, tangan bakapit kadada, manceleng, kakanakan asik mangunyut es, manyuap mie, nang banyak tomat pada mienya. Pas nang manyuap hitalu puyuh basanga, malihat ibu tuh, napang ada talapas nang sudah parak tasuap, muntung banganga, baluncat langsung pada bangku, langsung kesaah sibuk mamutiki sampah sampai ka bawah-bawah warung, nang mangunyut es lamas kasadakan ditujuk sidin, hancap mambuang ka baksampah, maangkat bak sampahnya ka pambanaman, nang makan mie habang baturun pada bangku batis takait, tabalik kabaju mienya, tasurudup ha pulang. Limbah di tunjuki sidin langsung sunyi warung acil Mini kaya ratik di lantai tuntung di sapui, barasih.
Kada lawas tuntung bapaputik sampah, masukan kakanakan ka kalas masing masing, lapangan barasih, bandera bakibar, ibu Halimah masuk ka kantor, ibu Halimah nih ngari pada kapala saakulah, turun aja tadahulu kapala sakulah pada beliau, tegas, wani, jar bubuhan guru lain datunya sakulahan nih iya sidin nih, manyambat Ibu Halimah. Inya sudah jadi budaya sakulahan di kampung, pas masuk kelas tuh kada langsung balajaran, tapi mangajian dulu, baca doa. Pas lagi asik-asik bapanderan lawan guru lain di kantor, mandangar kalas ampat habut baricau, mangaji kada, kuciakan kaya anak ayam takumpul, nang di jual urang di pasar malam, pina bakaler kaya palangi, bajalan sidin ka muka lawang kantor, malihat kakalas ampat, pas ada nang manjinguk kaluar talihat, ditunjuki sidin, mata manceleng, naik kaning kaya palay oper kah tuh nang jalanan di atas, jumbatan lain, jalan lain. Hancap masuk kapala kakanakan tuh aya kapala kura-kura digatuk.
Ijay ingus ( kakanakan nang manjinguk tadi): “wwoyy….!! Buhannya ibu Halimah macangangi kita”.
Udin cawah( inya digalari cawah, baisi salawar kadaida nang waras haur rabit tarus): “mbooh…” (sambil munyung muntung), “kasini kah sidin?” jarnya pulang.
Ijay ingus: “kada pang pinanya”.
Langsung ranai kalas, kaya itik nang kena hipnotis. Pas sidin badiri di muka lawang kantor tadi, ada kakanakan nang kaluar pada WC, hancap bukah kada kabatisan mailhat sidin kaya malihat urang nang mainkuti parang, tumbak, sarapang, mandau, siap manyarang, kakanakan tadi wani tajajarungkup hanyar malihat  haja to, apalagi di tagur sidin, sako takamih tabahera di salawar. Sabalum kakanakan di masukakan ka sakulahan aja sudah dipaani kuitannya, jar kuitannya kayaini, “ nyawa mun pina macam-macam di Sakulahan dianu ibu Halimah unda kada tahu, unda aja rancak bajar di hajar sidin, di jamur, di kibit sidin, di jijit, (rupanya nakal jua nang kuitan nih bahari). Apatiya kakanakan nang sakulah pancat badahulu.
Bujur pang nang banaran Ibu Halimah nih tuha, panyarikan, maklum tergolong guru bahari, mamakan dua kakanakan, didikan guru bahari nih, tegas, disipling, baadab lawan nang tuha,  makanya didikan bahari nih jadi-jadi nusianya, bila di hokum guru, baadu kakuitan malah di tambahi kuitan di rumah dimamai, wahini bujur aja pintar tapi kada tapi baadab lawan paguruan, di hukum paguruan malah gurunya nang kana hukuman kan bunngul, bahari malihat paguruan aja bukah, saking kada waninya, wahini biar basalisihan iya ta kada managur, haamm iya ninih narannya takikis ahlak gara-gara jaman. Hilang ilmu nang bamanfaat. Iya jar pasan urang bailmu, biar tinggi ilmu mun kada baadab, kada baguna, tapi biar kada bailmu tapi baadab mau aja bamanfaat, baguna. Karna kedudukan adab lebih tinggi pada ilmu.[]

2016

Sumber:
https://nahwanie.blogspot.com/2017/05/kisdap-cerpen-banjar-cerita-bahasa.html

0 komentar: